ویلای بی مرز

“ویلا به مثابه یک اُبژه حیات ساز “

در تاریخ معماری معاصر، همواره ویلا تجلی یک فرم برای زندگی متعالی کاربران بوده است و معماران در طی ادوار، تمرین الگو های جدید ذهنی خود و زیست سبک متعالی کاربران را  را در آن پیگیری می‌کردند .

ما این تمرین را از خوانش ابعاد نهفته حیات مشتری پروژه آغاز می کنیم و بر اساس پتانسیل های بستر وقوع طرح -به عنوان یک واحد مستقل مسکونی- تلاشی برای برنامه دهی طرح در جهت “جور دیگر دیدن حیات کاربران فضا ” می‌کنیم.

این مهم از آنجایی منطق می‌گیرد که عموماٌ ویلا ها همواره خانه هایی برای اسکان موقت بوده اند  و کاربر طی برپایی حیات موقت خویش، بیش از برآوردن نیاز های اولیه سکونتگاهی، در پی کسب تجارب فضایی جدید و حضوری متعالیست. بر اساس این طرز فکر، ویلا مسئول رساندن کاربر خود به سطحی بالاتر از رضایتمندی فردی و اجتماعی استفاده کنندگان خود می‌باشد .

“ویلای بی مرز تلاشیست برای تبار شکنی عرصه های معمول فضایی “

در پروژه حاضر تلاش بر آن بوده که با شکستن ساختار های معمول فضایی و عرصه بندی های متعارف، تلاشی برای برپایی حیاتی جدید و کسب تجارب جدید فضایی صورت پذیرد. سایت پروژه در مهرآباد رودهن، متشکل از واحد های همسایگی کوچک و نزدیک به هم با کمبود فضای سبز بکر می‌باشد که این قطعه بندی تفضیلی، خود تهدیدی برای تفکیک همسایگی و ایجاد فضای باز اختصاصی می‌باشد. این مهم ما را بر آن داشت که با ایجاد الگو های توأمان ساخت-نساخت عرصه های نیمه باز اختصاصی برای پروژه به وجود آوریم.

مساحت کم عرصه و تناسبات کشیده زمین نیز از دیگر عناصر مهم برای تبیین ساماندهی نا متناهی و حجمی پروژه بود که به جای ۳ تراز عادی پلانی ما را به ساماندهی حجمی و مبهم این پروژه رساند .

عرصه های “نا طبقه” : جایگزینی ساختار فضایی حجمی به جای خطی

در این پروژه طبقه ای مشخص منطبق بر ساختار های معمول وجود ندارد و خانه به صورت حجمی دیده شده است.

با توجه به برنامه فضایی، و نیازمندی به تعداد مشخصی اتاق برای اسکان، حجم کلی به دو بخش اساسی و مجزا تبدیل شد. حجم شمالی همانند آپارتمانی ۳ طبقه با یک دستگاه پله مجزا همانند یک همسایگی چند مرتبه به نیاز اسکان کاربر پاسخ می‌دهد و در مقابل، حجم جنوبی به مثابه یک مکعب کامل برای برپایی حیات جمعی این ویلا با سقفی بلند کار‌می کند. در این عرصه بندی ” عنصر پله ” نقشی حیاتی ایفا می کند و واصل عرصه های فضایی می‌باشد .

در میان این عرصه ها کالبد هایی تحت عنوان “نیم فضا” به وجود می‌آیند که می‌توانند علاوه بر دلپذیر تر کردن رسش به عرصه های متوالی، خود به عنوان عملکردی مکمل همانند کتابخانه یا فضای عبادت وا وجود آیند .